Geez. Ako na talaga ang TAONG BAHAY FOREVER. Shet. Yung tipong, may nagyayaya sayo lumabas pero katamaran ang umiiral. HAHAHAHA. Tapos pinapapunta pa ako sa Ilagan, hindi ko man lang magawa. Sheez. Grabe, severe laziness nato! Ewan ko kung procrastination lang to o sadyang wala na sa vocabulary ko ang lumabas ng bahay. Gustong gusto ng utak kong pumunta sa Ilagan at kunin ang lintek na Form137 na yan, pero I can't. I just can't. Kung pwede lang lumipad papunta dun, lilipad na talaga ako. Aish. E kung sumama kasi ako sa mga magulang ko nung Saturday odi sana wala nakong pinoproblema ngayon. Gaaaaaaaaaaaaaah. Ewan ko ba, gusto kong pumunta sa "Ilagan City." HAHAHA. (Inemphasize talaga?) Gustong gusto kong pumunta na parang ayoko. Shet. It feels weird, after 4 years, babalik ako sa place kung san ako nagtapos ng high school. Feeling ko pag punta ko dun magfflashback ang lahat ng memories. Memories which I haven't forgotten. Lalo na yung mga taong kaakibat ng bawat memories, especially 7 dwarfs! I miss them soo soo much. Alam kong hindi nila mababasa tong blog ko. At feeling ko din na they've changed, or I've changed. Feeling ko we're not that close anymore. Yung tipong pag nagkita siguro kami today awkward na kasi its been 4 freakin' years na hindi ako nagpakita. How rude of me. Well, wala akong magagawa, what is done is done. I hope kilala pa rin nila ako, sana may konting memories na nagstay sa kanilang unconscious minds. I MISS YOU GUYS, SRSLY. If I could turn back time, seh. Joke. I know I couldn't. And honestly, TALKSHIT lang talaga ako. Yun lang yun. I don't know. Ang gulo ko e. :3
